Ondersteund door een begeleidster kwam ze binnen. Het hoofd neer, een bril op, zonnebril erover heen, dik ingepakt terwijl het toch een heerlijk zomers temperatuurtje is. Deze dame, 81 jaar inmiddels, vertelt dat het niet zo goed gaat. Ze is in de war, voelt geen houvast, heel erg moe en zoveel verdriet. Verdriet over alle dierbare overledenen. Haar man, haar dochter al heel jong gestorven, haar eigen moeder toen zelf nog zo jong was, en nu heeft ze ook haar poes in moeten slapen. Alleen voelt ze zich, maar ach ze is het gewend.

Ik vraag wat ik voor haar mag doen vandaag, ik zie de dofheid in haar ogen, ik voel de eenzaamheid, de onrust en het niet meer willen leven van dit leven.

‘Alles binnen in wat zachter maken’, zegt ze zacht.

Ik kom tegenover haar zitten. Pak haar handen vast en laat haar voelen dat het goed is. Ik voel haar zakken in haar lijf.

‘Zo’n last ook van mijn schouders’, zegt ze. ‘Ja, dat is wat ze gedaan hebben, door te zeggen toen mijn moeder overleed:  Jij moet nu wel voor je vader zorgen”. Ik voelde hoe de druk op mijn schouders neer kwam. Boem.’

We voelen even daarop door en ze kan wat van deze last van zich af laten glijden. Ook voelt ze de warmte weer in haar lijf terug komen en kan haar muts af en haar jasje uit.

‘Oh, mijn voeten, doen ook zo zeer. Vanalles wat ze hebben moeten dragen’. Ik stel voor om ze eens even vast te pakken. ‘Wat fijn, daar zou ik zelf niet eens opgekomen zijn’. Ik doe haar schoenen uit, masseer haar voeten, onderbenen en warm ze door. De spanning verdwijnt ook hier.

Ook andere plekken van haar lijf krijgen aandacht.

Langzaam komt ze steeds meer terug, maken de tranen en de zwaarte weer plaats voor een lach en een twinkeling in haar ogen. Voelt ze lichter en kan ze weer ademen. ‘Ik wist wel dat ik hier moest zijn. Ze zeiden nog dat ik misschien beter niet kon gaan, maar ik ben blij dat ik voet bij stuk gehouden heb!’

Ik doe haar schoenen weer aan, begeleid haar naar de dame die haar komt op halen. Bij het weggaan werpt ze me nog een kushand toe. Deze dame, zoveel meegemaakt en al zo jong al zoveel voor haar kiezen gekregen, heeft weer wat van haar levenskracht en levensvreugd teruggekregen.