Irene (37) komt bij me met de hulpvraag om meer rust in haar lijf te krijgen waardoor de tremoren verminderen. Van de trillingen in haar hele lijf en met name haar handen ervaart ze veel last en die worden met de jaren erger. Van haar werk in de zorg heeft ze zelfs ontslag gekregen omdat ze dat  niet meer naar behoren kon doen. Ook ergens een drankje doen, durft ze niet meer. Haar arts wil haar doorverwijzen naar een gespecialiseerd centrum waar een psychiater en een psycholoog werkzaam zijn, maar dat ziet ze zelf niet zitten. Medicatie wil ze ook liever niet, maar slikt ze op dit moment wel.

 

De behandeling is erop gericht om te kijken wat er onder het trillen zit. We komen uit bij een stuk waar ze letterlijk trilt van angst. Angst voor wat er gaat gebeuren, voor de klappen die ze gaat krijgen. Het inzicht waar het vandaan komt, wat ze toen nodig had en dat ook aan haar zelf kan geven, maakt haar rustig. De energie die gestagneerd was, heeft de ruimte kunnen krijgen. De trillingen zijn tintelingen geworden, en de energie stroomt weer in haar lichaam.

 

De vierde en tevens laatste keer dat ik haar zie vertelt ze me dat ze veel meer voor haarzelf opkomt. Ze bepaalt zelf wanneer ze wat doet. Ze is inmiddels met de medicatie gestopt en ook kan ze weer een drankje doen, is weer heerlijk aan het werk in haar schoonheidssalon en natuurlijk het allerbelangrijkste: de tremoren zijn zo goed als weg!